خبر و خبر رسانی در دنیای امروز ما و در عصری که فضای مجازی منبع بسیاری از اخبار شده است ویژگی های خاص خود را دارد.
منبع خبری بودن خیلی با حال است
اینقدر مزه میدهد وقتی خبری دست اول را منتشر میکنی و مخاطبانت تو را با خبر و بزرگ می پندارند
و لحظه به لحظه منتظر خبرهای تو هستند.
جالب تر اینکه وقتی از تو خبر میخواهند تو هم باورت میشود که سی ان ان و بی بی سی هستی …
و وای از وقتی که انسان را جو بگیرد.
فکر می کنیم که خبر مانند پستهای طنز است که می خوانیم و میخندیم و نشر میدهیم.
حال آنکه خبر یک محتوای مبنایی و جهت دهنده است.
اصطلاحی در سازمانهای رسانه ای وجود دارد که میگوید خبر پیشانی رسانه است،
این بدان معناست که خبر موتور محرک سایر اجزاء رسانه است.
طنز، تصویر، فیلم، گزارش ، مقاله و … هر محتوای رسانه ای دیگر از یک خبر نشات میگیرد.
هیچ محتوای رسانه ای به اندازه خبر تحریک کننده اجتماع نیست
و هیچ محتوایی به سرعت خبر فراگیر و عمومی نمیشود.
اما ما در این میان فقط خواننده خبریم.
نه ارزشهای خبری را میشناسیم و نه عناصرش را ،
نه سبکهای خبرنویسی را میدانیم نه درکی از چیستی و اهمیت سیاستهای رسانه ای و تاثیر آن در تنظیم خبر داریم و بعد،
صبح تا شب در شبکه های نامی و بینام چرخ میزنیم و در پی خبر داغ هستیم تا پس از نشر آن ژست زشت من خیلی میفهمم بگیریم.
غم انگیزتر اینجاست که سازمانها و تیمهای خبری نیز از این قاعده مستثنی نیستند
و رفتار حرفه ای شان بر همین منوال است.
روزگاری میگفتند در انتشار خبر سه اصل مهم سرعت،
دقت و صحت وجود دارد و فریاد بر می آوردند که خبری که صحیح ، دقیق و کامل نباشد و به هنگام منتشر نشود خبر نیست
اما اینک همه می کوشند که در کوتاه ترین زمان ممکن خبر را منتشر کنند
و به قولی اولین باشند حتی اگر خبر ناقص باشد و یا از بیخ غلط باشد.
خبر رسانی در دنیای امروز و نشر شایعات
باور کنیم که در بازی خطرناکی وارد شده ایم که نتیجه اش ،
انتشار حداکثری اخبار دروغ و شایعات، امتزاج راست و دروغ به هم و گمراهی مخاطب ،
ایجاد جنگ روانی عمومی و سیاه نمایی، تزریق نا امیدی، تحریک اجتماعی و ایجاد پرخاش گری،
بی اعتمادی، دل زدگی، انزوای عمومی و … است.
خبر یک تخصص است و خبرنگار و خبر نویس باید متخصص باشد،
باید آموزش ببیند و تجربه کسب کند، باید سیاستهای رسانه ای را بشناسد و قدرت تحلیل مخاطب داشته باشد و …
اما امروز اولین کاری که هر مخاطب باید در مواجه با یک خبر جدید انجام بدهد این است که با دقت متن آن را بخواند و اصل را بر غلط بودن آن بگذارد مگر آنکه عکس آن ثابت شود،
سپس با نگاه نقادانه و با تردید خبر را زیر و رو کند، مشورت بگیرد و سعی کند لایه های آن را تحلیل نماید،
همزمان منبع خبر را بشناسد و سیاستهای اورا به طور دقیق استخراج کند،
و در آخر منصفانه حساب دوست و دشمن را از هم جدا کند پس از همه این مقدمات بدون جانب داری و دخالت علایق شخصی ،
یافته هایش را جمع بندی کند و نیک بنگرد که این خبر راست است یا دروغ.
بماند که این تازه مرحله اول خبرشناسی است و هنوز معلوم نیست که این خبر مفید است یا مضر و یا اینکه این خبر چه تاثیرات و عواقبی خواهد داشت.