دامنه ها و اساسا دامنه های اینترنتی قدمتی در حدود ۳۵ سال دارند، شاید زمانی که حتی کمتر کسی اسم اینترنت را شنیده بود!
اولین دامنه ثبت شده اینترنتی Symbolics.com است که مربوط به ۳۵ سال پیش از این است.
شاید آن زمان کسی فکرش را هم نمی کرد که دامنه ها ارزش پیدا کنند و به طور کلی اینترنت، انقدر فراگیر شود …
سال ۲۰۰۹ در حدود ۱۹۲ میلیون نام دامنه وجود داشت، که بخش بزرگی از آن ها با پسوند دات کام بودند.
این تعداد در سال ۲۰۱۰ به حدود ۸۴ میلیون دامنه رسید،
که بیش از ۱۲ میلیون وب سایت در حوزه های تجارت آنلاین و تجارت الکترونیک،
همچنین شمار ۴.۳ میلیون وب سایت تفریحی، ۳.۱ میلیون وب سایت مرتبط با امور مالی و ۱.۸ میلیون وب سایت ورزشی را شامل می شد.
و در سال ۲۰۱۷ تخمین زده شد، که بیش از ۳۳۰ میلیون دامنه فعال در اینترنت وجود دارد.
رونق گرفت و این رونق باعث شد تا برخی به این اتفاق به چشم یک تجارت نگاه کنند، تجارتی به نام خرید و فروش دامنه.
در نگاه اول شاید این موضوع چندان جالب به نظر نرسد .
اما اصل تجارتی به نام دومین بر پایه یک مساله استوار است، اخلاق!
بازار دامنه در ایران
این مساله الزاما ایرانی و غیر ایرانی نمی شناسد و این فعالیت هم مثل هر فعالیت دیگری
می تواند خدمتی کند و یا در آن اذیت و آزاری به شخص یا اشخاصی برسد …
اگر مالک دامنه یا به اصطلاح دامینر (Domainer) دست روی دامنه شرکتی خاص بگذارد
و آنرا پیش از شرکت ثبت نماید به بهای گرانفروشی به مجموعه ای که به آن نیاز دارد،
طبیعتا یک اتفاقی غیر اخلاقی رقم میخورد و بالعکس
اگر مجموعه یا تجارتی نوپا نیازمند دامنه ای باشد که در اختیار دومینر است و مالک،
آنرا بخاطر باز شدن گره ای از کار این مجموعه با قیمتی مناسب یا حتی رایگان در اختیار آنها قرار دهد،
اتفاقی منطقی و در راستای رشد و پیشرفت رقم خواهد خورد.
نکته منفی ماجرا اینجاست که برخی از تازه واردان به حوزه دامنه احساس خسران می کنند!
به این معنی که احساس می کنند
دیر به این فضا و ثبت دامنه ها رسیده اند و حالا باید زود بار خودشان را ببندند!
به همین خاطر مجبور به ثبت دامنه های درجه ۲، ۳ و ۴ می شوند،
دامنه هایی که بعضا حتی ارزش ثبت را نیز ندارند!
و همین دامنه ها را با قیمت های میلیونی عرضه می کنند(!!!)
که نمونه های بسیار کوچکی از آنرا در تصویر زیر مشاهده می کنید.
این اعداد و ارقام جدای از تخریب قیمت دامنه و بوجود آمدن قیمت های کاذب برای دامنه های خوب،
کاربران و طراحان را از فضای وب بیشتر و بیشتر دور می کند که این خود خطری برای دنیای وب تلقی می شود.
چراکه پایه و اساس وب، سایت ها هستند و نه شبکه های اجتماعی و پیام رسان.
در این میان قربانیان دیگری هم وجود دارند که بخاطر عدم بودجه مالی مستقل و دارایی پشتوانه یا حامی مالی،
نمی توانند به خیلی از دامنه ها فکر کنند! حتی دامنه های اینترنتی درجه ۲ و ۳ و این اتفاق تلخیست
که گریبانگیر فضای وب شده و البته شاید در کوتاه مدت اثری از خود نشان ندهد اما، در طولانی مدت می تواند بسیار مضر باشد.