در شبکه های اجتماعی باشیم یا نباشیم ؟! آیا تبلیغ در شبکه های اجتماعی به همراه آسیب های حضور در رسانه ها و فضای مجازی به عنوان مصرف کننده آسیب زا است؟
واقعیت قصه این است، که شبکه های اجتماعی متعلق به ما نیست،
متاسفانه حسب اتفاقات مختلف هنوز ما یک شبکه اجتماعی داخلی قوی و مستحکم با ساختار و امکانات اصولی نداریم،
این یک آسیب بزرگ است که مجال صحبت در باب آن اینجا نیست.
توجیه شرعی و اخلاقی
اما آیا حضور در این شبکه ها توجیه شرعی و اخلاقی دارد یا خیر؟
قبل از بیان این موضوع باید بیان داشت که برخی افراد کم سواد یا حتی بی سواد،
بیان می کنند که کلا باید این شبکه ها را فراموش کرد و از این شبکه ها بیرون آمد،
این یک فاجعه است!
بدنه عمومی جامعه در حال استفاده از این شبکه ها هستند،
یعنی غرق شده اند!
حالا واقعا چطور توجیه دارد که ما بگوییم حسب صهیونیستی بودن این شبکه ها باید آنها را از سیستم تبلیغ حذف کرد!
مردمی که در این شبکه ها حضور دارند باید رها شوند؟!
این منطق است؟! این تفکر عاقلانه شیعه است؟!!!
اما واقعیت پاسخ به این سوال این است که شرعا و قانونا اگر حضور یک فرد،
بیشتر از سودی که برای این شبکه ها دارد، ضرر برای آنها داشته باشد،
این حضور مباح نه!
بلکه حتی شاید بتواند گفت واجب کفاییست!
در توضیح این مطلب باید گفت شبکه های اجتماعی از حضور افراد سود مستقیم اقتصادی و اطلاعاتی دریافت می کنند
و اگر افراد بدون توجیه عقلانی و منطقی و صرفا برای حضور!
در این شبکه ها حضور داشته باشند این مصداق واضح اعانه ظالم است،
اما اگر این حضور برای اهداف تبلیغی موثر باشد
(چه از سوی طلاب و چه نخبگان دانشگاهی)، این حضور طبق صحبت قبلی شاید واجب کفایی نیز باشد.
تعصبات کورکورانه چه از حیث افراطی و چه از حیث تفریطی همه بنیه کار را خراب می کند،
این تعصبات مردم را بدبین و نخبگان را دچار ابهام خواهد کرد
و عملا یک به هم ریختگی در جبهه انقلاب ایجاد خواهد نمود.
کی باید بیشتر دقت کرد، سادگی و کم سوادی برخی افراد داخلی گاهی ضرباتی وارد می کند
که سیاست های دشمن نمی تواند این اتفاقات را ایجاد نماید!
