روابط مجازی
دوست میشیم، دل میبندیم و آخرش فقط …
غصه ها و از دست رفتن های ما از ما به جا میمونه …
بیایید یک بار دیگر به روابط مجازی نگاهی بیاندازیم؛ اما این بار عمیقتر و با تفکر بیشتر.
حقیقت این است که در همه زمان هایی که با شخصی به صورت مجازی رابطه داریم و او را همراه خودمان میدانیم،
در واقع در همه آن زمان ها تنها چیزی که همراه ماست تلفن همراه ماست.
احساسات، روابط و دوستی های مجازی بر اساس یک شناخت جزئی پایه گذاشته میشوند.
برای شناخت یک شخص و فهمیدن شخصیت او مدت زمان طولانی نیاز است که با آن فرد وقت بگذرانید.
اما وقتی وارد فضای مجازی و شبکه های اجتماعی میشویم انگار همه معادلات به هم میخورد و اوضاع اینجا فرق میکند.
اول اینکه اطلاعاتی که شخص از خودش در این شبکه ها به اشتراک میگذارد تنها بخش کوچکی از زندگی او هستند.
دوم اینکه این اطلاعات را تنها از زبان آن شخص میشونید و میبینید؛
خودتان تجربه اش نکردید پس نمیتوان گفت تا چه حد از آنها حقیقت دارد.
بنابراین شرایط در فضای رسانه های اجتماعی فرقی نمیکند بلکه حتی به احتیاط بیشتری نیاز دارد.
افراد را از روی چهره و خلاصه ای از لحظات خوبشان انتخاب نکنید.