ظاهر و باطن فضای مجازی
ظاهر و باطن فضای مجازی اینه …
دوست میشیم و میخندیم و در ظاهری شاد شادیم …
و شب با گریه و تنهایی به خواب میریم …
کم نیستند افرادی که در شبکه های اجتماعی، فضای مجازی و رسانه های مختلف نه تنها خودشان نیستند،
بلکه کیلومتر ها با خود واقعی و احساسات و افکارشان فاصله دارند.
شاید ترس از قضاوت ها، حرف ها و تهمت های بی اساس سایرین اجازه نمیدهد که شخص خودش را،
خود واقعی اش را بروز ندهد.
متاسفانه دنیای مجازی که میتوانست جایی برای خوب شدن حالمان و پیشرفت و موفقیت باشد را
با نا آگاهی، عدم مدیریت رسانه و قضاوت های عجولانه و رفتار های نامتناسب به جایی برای نقاب های دروغین تبدیل کرده ایم.
آدم ها نقاب پولداری، خوشحالی، رضایت از زندگی و … به صورت میزنند و وارد فضای مجازی می شوند.
و بعد از دریافت لایک و تعریف و تمجید از زندگی ای که ندارند و آرزویش را دارند نقاب را به گوشه ای پرت میکنند
و به زندگی واقعی برمیگردند.
در صورتی که میشد به اینگونه نباشد. شاید اگر کمی حواسمان را جمع میکردیم و قبل از استفاده از این ابزار
درباره آنها و درباره فرهنگ آنها میخواندیم الان وضع طور دیگری بود.
اما هنوز هم دیر نشده …
تنها کافیست خود و اطرافیانمان را آگاه کنیم …
دیدگاهتان را بنویسید