مدلینگ کودکان
اتفاقات تلخ را همه درک کردیم، هر کس به شکلی و نوعی اما برخی اتفاقات گویی با نسل ما سر و کار دارند،
گویی با ادامه ما کار دارند و این ذهن انسان را بسیار درگیرتر و ناراحت می کند.
بخواهیم یا نه فرزندان ما ادامه نسل ما هستند و آینده این کشور و تفکر اجتماعی افراد آنرا شکل می دهند،
ما گاها پیش خودمان فکر می کنیم برخی اتفاقات چیزی نیست و می گذرد! اما واقعیت این نیست …
کودکان کار در خیابان ها یک غصه هستند نه یک معضل!
غصه ای که باید دغدغه و دست همتی باشد تا آنها را از زیر دستان افرادی که به فکر خود هستند و این کودکان را استثمار می کنند نجات دهد.
ما امروزه درگیر دنیایی هستیم که از کودکانمان یک قربانی می سازد
اما نه فقط به عنوان کودکان کار کنار خیابان، بلکه گاها در اوج فضای لاکچری جامعه …
فضایی که عده ای فکر می کنند رمز پیروزی و موفقیت فرزندان آنهاست،
این به معنای واقعی کلمه یک فاجعه انسانیست،
فاجعه ای که در فکر انسان خوب را بد و طبیعتا بد را خوب جلوه میدهد،
ارزش را پستی و پستی را مبدل به ارزش خواهد کرد.
مدلینگ کودکان دامی برای آنها
پیشتر تجربه تلخ مدلینگ در فضای زنان را داشته ایم و واقعا همان برای ما و جامعه ما کافیست!
زنی را که نماد عفت و زیبایی در محلی امن بود را روی صحنه آوردند و از آن نماد تجمل و نمایش کالا ساختند.
آخرش چه اتفاقی افتاد به جز کاستن از حرمت و و قار و شخصیت زن …
کودکانی که در زمینه مدلینگ کار می کنند، خواسته یا ناخواسته بخاطر بی توجهی یا تازه به دوران رسیدگی پدران و مادرانشان درگیر دامی شده اند
که پایان آن دقیقا معلوم نیست به کجا ختم می شود.
کودکی که باید کودکی کند، خراب کند، کثیف کاری کند، شیطنت کند و هزار جور بازی دیگر را به مثابه یک ویترین درآوردیم.
این نه تنها خیانت در حق همان فرزندان است بلکه میتواند حس عقب افتادگی کاذبی به دیگر والدین القاء کند،
این قصه به سود هیچ کس نیست و میتواند آینده ای را رقم بزند که جز تخلی و عقب افتادگی واقعی در آن نبینیم.