مهر مادری و محبت پدری در عصر اینترنت و فضای مجازی بیشتر از قبل مورد نیاز فرزندان است.
بعضی از ماها عادت های بدی پیدا کردیم، یکی از آنها عادت به فلش اتهام است.
و این شاید یکی از تلخ ترین اتفاقات زندگی ما آدم های معاصر همین باشد.
در حقیقت نپذیرفتن حق و حقیقت ما را به سمتی برده که انگار نمیخواهیم
یا نمی توانیم بپذیریم که مقصر خیلی از اتفاقات هستیم.
این فرایند جدای از ضعف شخصیتی که برای عموم جامعه به دنبال دارد؛
در نهایت منجر به یک بدبینی ماندگار در بدنه عمومی جامعه خواهد شد،
بدبینی نسبت به یک دیگر و نیز نسبت به پیرامون، و در نهایت این بدبینی یاس به دنبال خواهد داشت،
فارق از داستان اجتماعی این قصه، فضای بین خانواده ها نیز به شدت تحت الشعاع قرار خواهد گرفت.
خوانواده هایی که دغدغه فرزندان خود را دارند نباید از خود سلب مسئولیت کرده و فرزندانشان را به دست پیرامون رسانه ای خود رها کنند.
این اتفاق شاید جزو تلخ ترین اتفاقات پیرامونی آنها باشد،
چرا که اصل تربیت فرزند به عهده والدین است و عملا رسانه ها در جایگاه سوم یا چهارم تربیتی قرار دارند،
اما بسیاری از والدین با سلب مسئولیت از خود بخاطر مشغله ها و زندگی های شلوغ،
به راحتی از خود سلب مسئولیت کرده و به در نهایت به سادگی فلش اتهام را به سمت دولت ها و یا حکومت نشانه می روند.
تربیت رسانه ای فرزندان
خواسته با ناخواسته تربیت رسانه ای فرزندان امروز نیز، به عهده ماست،
و اگر بخواهیم این مسئولیت را به نحو احسن انجام دهیم می بایست کمی واقع گرایانه تر به این موضوع بنگریم،
شاید اتفاقات مهمی در تربیت رسانه ای فرزندان ما موثر باشد اما مهمترین اتفاق شاید محبت به فرزندان باشد،
آن هم در این روزهایی که مشغله های والدین زیاد است،
و طبیعتا گاهی ممکن است حوصله خانواده ها لبریز شده و رفتار نامناسبی با فرزندان خود داشته باشند.
محبت حرف اول درک فرزندان است چراکه در هنگام محبت این کودک حس اطمینان بیشتری نسبت به والدین خود پیدا کرده و احساس آرامش می کند،
همین آرامش کودک را می برد به سمت بیان و گفتن خویش و صرفا کافیست،
تا پدر و مادر کمی پای حرف فرزند دلبندشان بنشینند و نام این اتفاق به زبان ساده شاید این باشد: آینده سازی کودکان …