سواد رسانه ای

وابستگی به فضای مجازی

وابستگی به فضای مجازی
خدایا!
ما ار آویزانِ جز خودت نخواه و نکن!
جایی در مسیر رسیدن به خدا، به یک جاده فرعی برخوردیم!
کنجکاو شدیم و آن را پیش گرفتیم.
هر چه که رفتیم به انتها نرسیدیم! از جاده اصلی دور و دورتر شدیم.

 

وابستگی به فضای مجازی

تا جایی که وقتی پشت سرمان را نگاه کردیم دیگر چیزی ندیدیم جز مه و غبار وابستگی!
وابستگی به این جاده بی پایان که همیشه چیزی در آن پاهایمان را به جلو هدایت میکرد.
شبکه های اجتماعی وقتی وارد زندگی انسان ها شدند سرنوشت خیلی از آنها را تغییر دادند.

انسان هایی که بدون اینکه بدانند در چه مسیری قدم میگذارند و بدون تلاشی برای به دست آوردن اطلاعاتی از آن وارد آن شدند.
به زودی گرفتار جذابیت ها و جلوه های زیبای آن شدند و خیلی چیزها را فراموش کردند.
اینکه تنها یک فرصت برای زندگی دارند و تنها زمان محدودی دارند که مثل برق و باد میگذرد و باید از آن در راه بهتری استفاده کنند.
زمانشان را بیهوده صرف مسائل بی اهمیت کردند و میکنند.
اما هیچگاه برای بازگشت دیر نیست. جاده اصلی همانجاست.
شاید کمی از آن دور شده باشیم اما همیشه مطمئنیم که بسته نمیشود و گم نمیشود.
فقط باید گرد و غبار وابستگی را کنار بزنیم تا آن را ببینیم و به سویش گام برداریم.
اعتیاد به فضای مجازی و معتاد مجازی باید همیشه امید به ترک این اعتیاد داشته باشد.

خروج از نسخه موبایل