دو روی فضای مجازی

دو روی فضای مجازی

این روز ها چقدر میخندیم؟!
(از ته دل!)

انگار برایمان عادت شده است دیگر. به طور واضح دروغ ها را میبینیم.
متوجه حرکات صرفا نمایشی میشویم. خنده های مصنوعی را میفهمیم. گریه های دروغین را هم همینطور.
اما عادت شده است. جزئی از روزمره هایمان شده و حتی بعضا از آن لذت هم میبریم!

فضای مجازی در بسیاری مواقع همچون سیاه چاله ایست که احساسات را به درون خود میکشد،
و تنها چیزی که باقی میگذارد نقابی است از جنس تظاهر.

متاسفانه پس از مدتی فردی که در شبکه اجتماعی چهره ای غیرواقعی از خود به نمایش گذاشته است،
به دلیل احساس درک نشدن از سوی اطرافیان و فهمیده نشدن دچار افسردگی و ناامیدی میشود.

گاهی سخت ترین کار خودت بودن است!
فردی که وقت بسیاری را در رسانه های اجتماعی و فضای مجازی میگذارند ناخواسته فعالیت ها و رفتار خود را نیز در اختیار مخاطبانش قرار میدهد.
یعنی برای انجام هر کاری به فکر رضایت کاربران است. آیا آنها میپسندند؟ آیا از من تعریف خواهند کرد؟

چیزی را ابراز کنید که هستید. همه میتوانند بلف بزنند و دروغ بگویند. اما همه نمیتوانند خودشان باشند.
شاید این کار ساده به نظر برسد. اما شجاعت زیادی میطلبد.

لطفا به مدیریت تاثیر پذیری از فضای مجازی اهمیت دهید.