کودکان،شبکه های اجتماعی، آسیب ها و چالش ها

کودکان،شبکه های اجتماعی، آسیب ها و چالش ها یک یادداشت کاربردی و کوتاه در ضمینه کودک و رسانه است. برای تربیت رسانه ای فرزندان باید با آسیب های رسانه و فضای مجازی آشنا شویم.

امروزه طبیعتا استفاده از کامپیوتر ها، تلفن های همراه و به دنبال آن شبکه های اجتماعی تقریبا اجتناب ناپذیر است
و در تمامی مقاطع سنی و انواع مشاغل و محیط ها
پیوسته شاهد ضرورت استفاده از تکنولوژی های به روز هستیم.

کودکان با توجه به ذهن کنجکاو و جستجو گرشان همواره علاقه مند به تجربه چیز های جدید بوده
و همواره در حال مشاهده والدینشان در حین استفاده از این ابزار هستند.

در جمع دوستانشان اغلب کودکان، تبلت یا تلفن همراه دارند
و به طبع اطلاعاتی در خصوص شبکه های اجتماعی.
و طبیعتا میل به استفاده از این ابزار در آنها بیشتر و بیشتر خواهد شد.

آنچه در این میان مایه نگرانی است وجود تهدید هایی است که استفاده نادرست از این شبکه ها است
که کودکان را تهدید میکند
و در عین حال عدم نظارت صحیح والدین که خود فی نفسه آسیبی جدی تلقی می گردد.

همچنین کودکان حسب فضای کودکانه و پاک خود، به سادگی طعمه مجرمان سایبری شده
و از آنها سوء استفاده و بهره کشی می شود.

فعالان فضای مجازی

بالاترین جمعیت فعال در شبکه های مجازی را قشر زیر ۱۸ سال جامعه تشکیل می دهند.
حضور ناآگاهانه آنها در شبکه های اجتماعی و دوستی های متعدد در این فضا که بر پایه های درستی بنا نشده اند
باعث بروز آسیب های بعضاَ جبران ناپذیری خواهد شد.

در حقیقت فعالیت در شبکه های اجتماعی در صورتی که بدون شناخت و آگاهی صورت پذیرد؛
موجب اتلاف وقت و باز ماندن از انجام امور مدرسه و فعالیت های مفید میگردد.
باعث گوشه گیری و دوری از اجتماع میشود.

موجب بلوغ جنسی زود رس به دنبال تماشای محتوای اروتیک میگردد.
به جسم آنان آسیب می رساند و استعداد های آنها را به آرامی تحلیل می برد.

اطلاعاتی که شبکه های اجتماعی در اختیار کاربران خود قرار میدهند
کاملا سطحی هستند، اما این حس را به مخاطب القا می کنند
که سطح اطلاعات آنها در حال افزایش است و مخاطبان، به خصوص کودکان احساسی کاذب مبنی بر افزایش دانش خواهند داشت
و در همین مسیر به سادگی اثرخواهند پذیرفت.

قصه ساده و تلخ است: مدیریت حب و بغض! کودکان هنوز توانایی تمیز واقعیت و دروغ را کسب نکرده اند،
در محیطی قرار می گیرند که اغلب مطالب بدون استناد به سندی درست و بی اساس انتشار میابند.

این امر برای آنها ذهنیت های اشتباه می سازد و یک ساختار ذهنی جعلی و غیر واقعی را به عنوان واقعیت به خورد آنها میدهد.

همانگونه که والدین بر تربیت اجتماعی کودکان حساس اند
میبایست بر تربیت رسانه ای و حضور آنها در شبکه های اجتماعی نیز نظارتی آگاهانه و در عین حال محبت آمیز داشته باشند.